28 yaşımı bu dünyada kim olduğumu ve galiba var olmak istemediğimi düşüncesiyle geçirdim. Belki benim için buhrandı belki yaşadıklarım ve içimde geçirdiklerin bana olan baskısıydı. Bilmiyorum ama galiba dibi vurdum diyebilirim. Her seferinde bu son desemde her seferinde daha çok dibe vuruyorum sanırsam.
Tabi bu yaş benim için bir dönüm noktasıydı. Kendini fark etme yaşadıklarına problemlerine öncelikle kendi duygularına saygı duyma meseledeydi. Bunlar bir hesaplaşmaydı.. Ama büyüdüm bende öğrendim.
Tüm bu yaşadıklarımın ardından beni ben olarak kabul eden insanlarla tanıştım Yaşadığım tüm olumlu olumsuz duygulara karşı tüm yaşadıklarımla beni var eden şeylerle beni kabul eden bana bu şekilde MERVE diyen. Sonra da bu kadar kolaymış dedim. Evet ya konuşmak bu kadar kolaymış. Ve çözümlemek de bazı şeyleri duygularını anlatabilmek ve bu dünyada bende varım diyebilmek.
Bilmiyorum tabi ne olur nasıl yaşarım nasıl gider ve ne benim için doğru olan olur. Ama teşekkür ederim hayat 29 yaşıma girmeden bazı duyguların varlığından haberdar oldum.
Bu duygular devam eder etmez başka bir yola giderim belki başka yerlerde çiçek açarım.. Bu yıl için değerliydi diyeceğim değerliydi acıtsa da üzse de sevindirse de.. iyiki geçtin hoşgeldin 30’a 1 kala.
